Głupi kawał

Znacie Państwo określenie „efekt psa Pawłowa”? Prowadząc doświadczenia na psach Pawłow odkrył, że pewne zachowania można zaprogramować. Mechanizm prosty jak konstrukcja cepa: bodziec – wyuczona reakcja. W ten sposób działają komendy wydawane naszym pupilom – komenda „siad” (bodziec), psi zad na podłodze (wyuczona reakcja).

To rzecz jasna duże uproszczenie, ale przecież nie o to chodzi, by zamęczać czytających rozważaniem dysertacji (nomen omen) psychologicznych. Dość, że w ramach poszerzania swoich kwalifikacji zapoznałem się między innymi z teoriami Pawłowa. Gorzej, że po powrocie do domu postanowiłem doświadczalnie sprawdzić je na swoim labradorku.

Ze względów praktycznych psie miski znajdują się na sprytnym stojaku. Cztery rury, kawał wygiętego drutu i pokrętło – całe ustrojstwo. Dzięki niemu jednak podczas posiłków pies nie gania za michą po całej kuchni, a pijąc nie zalewa całej podłogi.

Otóż miski zawsze były ustawione w ten sposób, że po lewej było jedzonko, a po prawej – woda.

Tego dnia piesek spał sobie słodko w pokoju, drzwi do kuchni były zamknięte. Odgłos napełniania miseczki jedzonkiem rzecz jasna wyrwał labradorka ze słodkiego snu i już po chwili szczeniak – weteran siedział pod drzwiami zaglądając przez szybę. I wtedy naszedł mnie właśnie pomysł sprawdzenia teorii Pawłowa. Po prostu przestawiłem miski – po lewej znalazła się woda, a jedzonko po prawej.

Po otwarciu drzwi wywijający psem ogon pędem ruszył w kierunku misek. Siłą przyzwyczajenia wsadził pysk do miski po lewej stronie, spodziewając się, że będzie w niej smakowite jedzonko. Jakież było jego zdziwienie, gdy wsadził pysk do wody! Zanim zajął się właściwą miską obdarzył mnie wszelako wymownym spojrzeniem „Głupi kawał!”

Michał & Sagor

Fot.: Michał